In gesprek met Theo Onnes
Theo: "Als kind heb ik veel getekend. Later ging ik experimenteren met fotografie. Ook maakte ik graag muziek en studeerde 3 jaar gitaar aan het Conservatorium in Groningen. Uiteindelijk moest het toch schilderen worden en in 1994 ben ik begonnen aan de avondopleiding van Academie Minerva. Dat waren 5 tropenjaren. Mijn vrouw Ankie en ik hadden een gezin met twee jonge kinderen, een klushuis en beide een partimebaan. Op de academie was het niet altijd makkelijk. Ik wilde figuratief schilderen en kreeg daarbij vaak niet de begeleiding die ik wilde. Op de academie woei een andere wind en docenten zaten op hun eigen stokpaardjes. ‘Ik voelde me aan mijn lot overgelaten, zoek het maar uit.’ Aan één docent heb ik veel te danken, Geurt van Dijk. ‘Geweldig die man, die heeft mij heel goed leren kijken en tekenen”
Theo schildert dieren, landschappen en stadsgezichten. Met Ankie maakte hij veel verre reizen en nam altijd een professionele camera mee. Hij fotografeerde veel dieren zoals koeien en apen op straat. ‘Toen ik ben gaan schilderen, waren dat mijn onderwerpen: apen, olifanten, koeien. Uiteindelijk vond ik geiten, maar vooral koeien het leukst. Ik ben heel veel bij boeren geweest waar ik snelle schetsen van koeien maakte.’ Het zijn de schilderijen van dieren waarmee de schilder vooral bekend geworden is.
"Omdat ik steeds meer ging schilderen had ik een groter atelier nodig. Daarom verhuisde ik met mijn gezin van Groningen naar Aduard . Ook zijn woonomgeving is belangrijk voor hem. Theo fietst graag door het Groninger land. ‘Op de fiets zie je veel meer. Als ik een mooie plek zie, ga ik er nog een keer heen. Ik ben nooit op zoek naar onderwerpen, maar kom ze gewoon tegen."
Het eiland Schiermonnikoog is voor hem eveneens een bron van inspiratie. Daar trekt hij graag met zijn schilderskar naar het strand. Hij noemt het zijn tweede thuis omdat zijn opa Klaas en oma Tjitske er woonden en hij er vaak kwam met zijn ouderlijk gezin. Nog Jaarlijks neemt hij de boot naar het eiland om er een paar weken te schilderen.
"Toen ik begon met schilderen, was ik vooral met het onderwerp bezig. Tegenwoordig ben ik meer bezig met de verf.’ Anatomie en perspectief beheerst de schilder door jarenlange oefening. Dat geeft hem ruimte om losser te kunnen werken. Ik ben een snelle schilder. Ik kan in één dag een schilderij maken. Als ik op Schier werk, bijvoorbeeld op het strand, maak ik vanwege het snel veranderende licht soms in een uur een schilderijtje. Dit zijn eigenlijk schetsen, snelle studies van de wolken en de zee."
Nu is het vooral de verf zelf die hem boeit. ‘Wat kun je ermee doen? Ik vind het heel mooi dat wanneer je een schilderij van een afstand bekijkt, het figuratief is, maar dat je van dichtbij alleen de verfstreken ziet. De verf gaat er steeds dikker op. Na twintig jaar alleen acrylverf te hebben gebruikt, schildert Theo nu voornamelijk met olieverf. ‘Hier kun je veel pasteuzer mee werken, bijna kleien. Een olieverfschilderij heeft meer huid, de verflaag kun je echt voelen’, legt hij uit. ‘Mijn onderwerpen zijn altijd hetzelfde gebleven, maar hoe ik de verf erop smeer, daar zit de ontwikkeling in.
In het ruime huis in Uithuizen, waar Theo en Ankie inmiddels vier jaar wonen, hangt naast eigen werk ook veel werk van andere kunstenaars. "We hebben jaren figuratieve kunst verzameld voordat ik zelf ging schilderen. Ook hadden we vijftien jaar een galerie, Galerie Het Raadhuis in Eenrum. Het was een druk bezochte galerie die hij samen met Ankie runde. Zij was het gezicht van de galerie. Ik was door de week in mijn atelier en in het weekend in de galerie.’ Ook richtte ik de exposities in. Onze galerie was hard werken. ‘Zo’n galerie is topsport. Door veranderende levensomstandigheden zoals ouder wordende ouders en het krijgen van 5 kleinkinderen hebben we besloten om na 15 jaar te stoppen met de galerie. In mei 2015 kochten we de voormalige basisschool De Weerborg in Wehe-den-Hoorn en opende een school voor de schilderkunst. Per week kregen 60 leerlingen les van Theo Onnes, Antje Sonnenschein en Jan Houwing. Ook werden er maandelijks schilderworkshops gegeven. In alle jaren hebben honderden mensen uit het hele land de workshops gevolgd. Nadat we ook de school verkocht hadden, verhuisden we naar Uithuizen. Ons moderne huis ligt prachtig aan de rand van het dorp met vrij uitzicht op Het Hogeland."
Hier schildert Theo in een tot atelier omgebouwde garage waarvan de deuren nu grote ramen zijn. Een fijne, lichte werkplek waar hij graag is. ‘Muziekje aan, kopje koffie…’
De afgelopen 2 jaar stond in het teken van de uitgave van het boek “Zichtbare Verwondering “, de kunst van Theo Onnes. Schrijver Jannes de Vries heeft me gevraagd of hij een boek over mijn werk en leven mocht maken. "Dat overviel me nogal, een boek over mij?’, zegt de schilder bescheiden. Toch is het boek er gekomen, eind juni is het gepresenteerd. Tot eind september zijn drie solo-tentoonstellingen te bezichtigen van Theo’s werk: In Maarhuizen, bij galerie Ongering in Groningen en bij Wad Andersz op Schiermonnikoog, allen met de titel “Zichtbare Verwondering”.
Ondanks zijn rijke schilderscarrière zegt Theo dat muziek voor hem net zo belangrijk is als het schilderen. Hij is altijd blijven musiceren en speelt gitaar in drie verschillende bands. Zondagmiddag 3 augustus treedt Theo op met zijn trio Tria Martina” bij Wad Anderz